Electro-acupunctuur word in de eerste plaats gebruikt om chronische of ondraaglijke pijn te behandelen.
Deze techniek is gestoeld op de gegevens van de klassieke acupunctuur, dus de naalden worden ingebracht op punten die empirisch bewezen hebben op de aangetaste zones in te werken. Nu word er evenwel een heel lichte niet hinderlijke elektrische laag spanning impuls op de naalden gegeven. Dit word gradueel aangepast, zodat de patiënt wel een zekere impuls ervaart.
Na een stimulatie periode die afhankelijk is van de ervaren pijn en de geleidingscapaciteit van de patiënt zal de pijn dan ook afnemen tot zelfs volledig onder controle gebracht worden.
Dezelfde techniek word ook toegepast bij de zo gekende acupunctuur analgesie. Doch dit is een fout begrip, het gaat hier namelijk niet om een analgesie, doch eerder om een hypalgesie[1]. De patiënt blijft namelijk alles voelen, het doet evenwel geen pijn.
Doch voor de westerling is dit een moeilijk te accepteren gegeven. Om bij volle bewustzijn en alles toch te voelen ook, een chirurgische ingreep te ondergaan, die soms uren kan duren, vraagt wel wat van een patiënt.
Voor het chirurgisch team is het evenwel ook niet zo evident om een volledig bewuste patiënt te opereren, men moet namelijk een heel andere houding aannemen, de patiënt voelt alles, hoort alles; daardoor moet men ook veel trager werken en omzichtiger met de patiënt omgaan, het vraagt dus ook een hele omschakeling van het chirurgisch team om zo te kunnen optreden.
In het verre oosten is men met de acupunctuur vanaf de kinderjaren vertrouwd dus er is geen angst voor het onbekende, en het is eveneens zo dat er in deze landen niet overal dezelfde hyper gesofisticeerde operatie kwartieren zijn zoals bij ons. Dus men moet zich behelpen met de middelen die ter beschikking staan.
[1] verminderde gevoeligheid voor pijn.
