Moxa is een even oude behandelingswijze als de acupunctuur, en meer dan waarschijnlijk zelfs ouder. Doch in Europa nauwelijks toegepast, hier zijn verschillende redenen voor.
Toen acupunctuur ongeveer 100 jaar geleden door een Frans diplomaat in Europa geïntroduceerd werd was het toen totaal onmogelijk om een goede moxa aan te bieden.
Aangezien moxa, zeker de toenmalig gebruikte moxa tamelijk ruikt en smoor teweeg brengt was het voor de delicate Europeaan nauwelijks aanvaardbaar als therapie. Bovendien bij veelvuldig gebruik in een praktijkruimte had men ook hinder van de neerslag zoals bij sigaren en sigaretten.
Moxa is evenwel een sleuteltherapie bij acupunctuur, in het verre oosten worden wij allen benoemd als acupunctuur en moxa therapeut.
Het is steeds een gekoppelde therapie, hier zijn ook weer verschillende redenen voor.
Aangezien wij meestal patiënten met chronische klachten ter behandeling krijgen is moxa een ideale therapie, door deze therapie dagelijks toe te passen zal de patiënt zelf ingeschakeld worden in zijn genezingsproces, de behandeling zal dus meestal sneller verlopen, en secundair is het ook gunstig voor de patiënt zelf, door zichzelf te behandelen komt de behandeling ook minder duur uit.
Hoe werkt deze therapie nu eigenlijk?
Het basis bestanddeel van moxa is het kruid “Artemisia vulgaris” – uit de naamgeving kunnen wij onmiddellijk zien dat dit kruid in onze contreien nooit als geneeskruid gebruikt geworden is. De “vulgaris” is hier de aanwijzer, mocht het toch medicinaal gebruikt geworden zijn dan zou er “officinalis” gestaan hebben.
Hier word dit kruid “bijvoet” genoemd, dit zou te wijten zijn aan het feit dat de Romeinse legionairs dit kruid in hun sandalen staken en zo blijkbaar beter en verder konden gaan. Wat de geschiedenis ons allemaal kan leren.
De specifieke hitte en het brandpatroon van dit kruid maakt het echter zo goed geëigend om moxa mee toe te passen. De hitte en het specifieke brandpatroon van de moxa staaf dringt diep door in de toegewezen acupunctuur punten, en zo word er dus een gunstig gevolg gegeven en kan de aandoening beter behandeld of onder controle gehouden worden.
