Moxa therapie

Moxa is eigenlijk een Japanse term, het is een samentrekking van 2 woorden (moeru & gusa) wat vrij vertaald kan worden als smeulend gras. De echte klinische term is jiu. Dit is het Chinese woord voor moxa. Want eigenlijk zijn wij geen acupuncturisten, maar wel acupunctuur en moxa therapeuten. In China zhen jiu shi.

In tegenstelling tot het westen gebruikt de Chinese geneeskunde nooit koude om iets te behandelen; er wordt namelijk verondersteld dat door de koude op het lichaam alles zal contracteren en zodoende de vrije stroom van energie zal beletten. Vergeten wij niet dat de vrije stroom van energie het allerbelangrijkste aspect is van de ganse Chinese geneeswijzen.

Moxa wordt gebruikt om alle behandelingen te ondersteunen, de patiënt neemt de moxa mee naar huis en behandeld zichzelf. Twee gunstige aspecten, de patiënt word zelf bij zijn genezing betrokken, hij ondergaat ze niet alleen, hij neemt ook deel aan de genezing en het kostenplaatje kan ook  heel wat beperkt worden. Wat hijzelf doet moet niet gehonoreerd worden.

Moxa word hoofdzakelijk samengesteld met het kruid artemesia vulgaris ook bekend als bijvoet. Zoals te zien aan de Latijnse benaming hebben wij het hier nooit als geneeskruid gekend. De naam bijvoet zou naar het schijnt komen omdat de Romeinse legioen soldaten het kruid in hun schoeisel staken en dan verder konden gaan.

Hier is er ook weer een heel verschil in gebruik en kwaliteit van de moxa. Het is te verstaan dat de moxa die in zuid China groeit en de moxa die in noord China groeit een andere kwaliteit en zelfs structuur zal hebben. Artemesia groeit over de ganse wereld, dus de verschillen zijn bijna grenzeloos.

Deze therapie wordt voor alle mogelijke kwalen en problemen toegepast; en kan zelfs preventief gebruikt worden omdat zij door op bepaalde punten toegepast te worden het auto immuun systeem stimuleert. In veel Aziatische families wordt moxa gewoon gebruikt als preventie om niet of toch zo weinig mogelijk ziek te worden. Het gaat hier om punten op de yang ming & tai yang meridianen.

Qigong

Letterlijk vertaald werken met energie. Deze techniek is nu terug in opkomst; qigong is namelijk tijdens de culturele revolutie zeker buiten de wet gesteld, omdat het uit  de oude cultuur kwam en zogezegd alle wetenschappelijke basis ontbrak. Dit is voor ons westerlingen zeker een moeilijk te begrijpen en te aanvaarden therapie; hoe kun je nu met iets dat je niet kunt zien, voelen, horen en of meten werken?

Bij qi gong zijn er zoals steeds bij Chinese technieken een hele reeks scholen en applicaties doch aangezien het terug aanvaard is als therapie  wordt het nu terug op de opleidingen Chinese geneeswijzen gedoceerd. Het systeem kent een hele reeks van houdingen en ademhalings- en lichamelijke technieken die een goed opgeleide therapeut heel veel mogelijkheden bieden. Het wordt zelfs gebruikt bij de behandeling van kankers in de klinieken in de volks republiek.

Meridiaan acupunctuur

Dit is de oervorm van acupunctuur zoals reeds beschreven in de huang di nei jing (geschreven 3000 jaar geleden) maar nog steeds een standaard werk in alle Chinese universiteiten; dit werk is ook heel dikwijls door Sinologen vertaald, doch vanwege de ouderdom van het werk, en ook de verschillende Chinese transcripties is het niet altijd even evident om de tekst juist te interpreteren.

Hier gaat men ervan uit dat het ganse lichaam door een reeks energiebanen doorstroomd wordt. Aangezien de mens gezien wordt als een vector tussen hemel en aarde hebben al deze meridianen een yin yang verloop. Ttz zij lopen longitudinaal door het ganse lichaam. In het begin is dit een heel verwarrende bezigheid om deze meridianen te leren omdat zij geen enkel onderliggende anatomische structuur hebben; iets waar wij westerlingen steeds op moeten kunnen terugvallen.

Alle meridianen hebben een koppeling ofwel of een ingewand ofwel op een orgaan. Alle ingewand meridianen zijn yang en alle orgaan meridianen zijn yin. Zij zijn ook steeds met een bepaalde soort van yin en yang meridiaan aan mekaar gekoppeld.

Oor acupunctuur

Dit is een heel complexe methode daar er 4 verschillende soorten van bestaan. Chinees, Japans, Frans & Duits.

De Chinese methode is vermoedelijk de oudste; maar word door de Fransen bevochten. Vermoedelijk onterecht, maar men moet toch kunnen ruzie maken; zelfs op academisch niveau! Er zijn wel heel veel paralellen tussen alle methodes, wat heel normaal is; zij gaan namelijk allemaal uit van het concept dat het oor een foetus voorstelt die met het hoofd naar beneden hangt, zoals een foetus dus normaal in de uterus zit tijdens de zwangerschap. Tussen de Chinese en Japanse methodes is er niet al teveel verschil; men zou het verschil hier eerder cultureel kunnen noemen.

Het Franse systeem is wel heel verschillend; hier worden verschillende soorten van naalden gebruikt en de zones zijn ook wel in bepaalde gevallen verschillend. Het Franse systeem word ook niet met acupunctuur betitteld, doch auriculo medicinae om het van de andere therapieën te distanciëren en zo een nog meer wetenschappelijke uitstraling te geven. Het Duitse systeem is gelijklopend met het Franse doch hier worden heel kleine naaldjes in het oor geschoten en deze blijven dan soms maanden zitten. Deze methode kan echter alleen door artsen toegepast worden.

Gua Sha

Gua Sha is een soort van schraap therapie die tot voor kort volledig tot de volksgeneeskunde behoorde; doch daar deze methode ook tamelijk succesvol bleek te zijn is men ze in de kliniek beginnen te bestuderen op haar doeltreffendheid. In China gaat men er niet a priori vanuit dat iets wat niet vanuit een zogezegd wetenschappelijk onderzoek gestart is toch geen enkele therapeutische waarde kan hebben.

Vroeger was het de gewoonte dat men op pijnlijke of gevoelige plaatsen begon te schrapen of heel diep wrijven met een of ander hard voorwerp dat binnen handbereik was. Meestal werd dat vertaald in een Chinese soeplepel. Na jaren van onderzoek en studie heeft men deze therapie nu ook volledig uitgewerkt en wordt zelfs klinisch toegepast. Het wordt nu evenwel gecombineerd met lichaams- en schedelzones die geschraapt worden. Een soort van combinatie tussen lichaams- en schedelacupunctuur, doch hier niet met naalden maar met aangepaste schrapers uit jade en zelfs plastiek vervaardigd.